ഷേക്സ്പിയർ ഇൻ ലൌവി ലെ നായക നടന്റെ മുഖഛായ..
സമൃദ്ധമായ താടി.. ഏതോ സങ്കടങ്ങളുടെ നീല നിഴൽ വീണു കിടക്കുന്ന കൺതടങ്ങൾ..
അതെ , എന്തെങ്കിലും പറയും മുൻപ് തന്നെ താനൊരു കലാകാരനാണെന്നുള്ള വസ്തുത അയ്യാളുടെ രൂപം ഒറ്റുകൊടുത്തു കഴിഞ്ഞിരുന്നു..
“ഞാനൊരു ശില്പിയാണ്..”
ഒരു സ്വകാര്യം പോലെ അയാൾ പറഞ്ഞു...
നീണ്ടു മെലിഞ്ഞ വിരലുകൾ നോക്കി ആ വസ്തുത ശരിവയ്ക്കും മട്ടിൽ ഡോക്റ്റർ ജീവൻ തലയാട്ടി..
“പറയൂ നിങ്ങളുടെ വിഷമങ്ങൾ പറയൂ...
“ഒരു മുറിവാണ് എന്റെ പ്രശനം..."
പക്ഷെ പ്രത്യക്ഷത്തിൽ എവിടെയും ഒരു മുറിവു കാണ്മാനുണ്ടായിരുന്നില്ല.
അതോടെ ജീവന്റെ ജിജ്ഞാസയുണർന്നു..
“മുറിവ് താങ്കളുടെ മനസ്സിനാണോ?..”
സജലങ്ങളായ അയാളുടെ മിഴികളിൽ ജീവൻ ചോദ്യ ഭാവത്തിൽ നോക്കി
“ശരീരത്തിലും മനസ്സിലും..”.
“താങ്കൾ രോഗ ചരിത്രം തുടർന്നാലും..അതു കഴിയും വരെ ഞാൻ ഒന്നും മിണ്ടുവാൻ പോകുന്നില്ല "
ജീവൻ ചുണ്ടുകൾ ചൂണ്ടു വിരലാൽ അമർത്തികൊണ്ട് പറഞ്ഞു..
വാക്കുകൾ മെല്ലെ മെല്ലെ പെറുക്കിയെടുത്ത് തന്റെ ജീവചരിത്രത്തിന്റെ ഒരു രൂപരേഖ അയാൾ ഡോക്ടർക്ക് മുൻപിൽ വരച്ചിടാൻ തുടങ്ങി..
“ശില്പ നിർമ്മാണം എന്റെ കുലതൊഴിലാണ്.. കല്ലിലും മരത്തിലും ഓടിലുമൊക്കെ ഞങ്ങൾ പണിയുന്നു.
എങ്കിലും കൃഷ്ണശിലയാണ് എന്റെ ഇഷ്ട മാധ്യമം..
സ്ത്രീരൂപങ്ങളാണ് എന്റെ മാസ്റ്റർപീസസ് .
ടൌണിൽ ഈയിടെ പണി കഴിഞ്ഞ ഒരു ഷോപ്പിംഗ് കോംപ്ലക്സിനു വേണ്ടി മൂന്നു മാസങൾക്കു മുൻപ് ഒരു വർക്ക് ഞാൻ ഏറ്റെടുത്തു.
രോഗ ചരിത്രം അവിടെ തുടങ്ങുന്നു..
അതിന്റെ ഉടമസ്ഥനും ആർകിടെക്റ്റും ഒരു സന്ധ്യക്കാ‍ണ് എന്നെ സന്ദർശിച്ചത്..എൻട്രൻസ് ഹാളിന്റെ മധ്യത്തിൽ പണികഴിച്ചിട്ടുള്ള കൃത്രിമപൊയ്ക അലങ്കരിക്കാൻ
കൽതാമരയിൽ നിൽക്കുന്ന ഒരു സാലഭഞ്ജികാ ശില്പം ... അതാണവരുടെ ആവശ്യം
“ ഒരു ന്യൂഡ് ശില്പമാണ് ഞങ്ങൾ ഉദ്ദേശിക്കുന്നത്..” ആർകിടെക്റ്റ്പറഞ്ഞു.
"പക്ഷെ ഒട്ടും വൾഗർ ആയിതോന്നാൻ പാടില്ല..” കടയുടമസ്ഥൻ പറഞ്ഞു.
ചർച്ചകൾക്കൊടുവിൽ ഞങ്ങൾ ഒരു തീരുമാനത്തിലെത്തി..
അതനുസരിച്ച് ഞാൻ അവർക്ക് എന്റെ ഭാവനയിലുള്ള രൂപം വരച്ചുകാണിച്ചു.
അളവുകൾ ഒത്തിണങ്ങിയ അംഗലാവണ്യമാർന്ന സ്ത്രീരൂപം.
നഗ്നത മറക്കാൻ ആടകൾക്കു പകരം ആഭരണങൾ..
പിറ്റേന്നു കനകമലയിൽ നിന്നുള്ള കൃഷണശില വീടിന്റെ മട്ടുപ്പാവിലുള്ള എന്റെ തുറന്ന പണിപ്പുരയിൽ എത്തി.
ബ്രാഹ്മമുഹൂർത്തത്തിൽ പൂജ കഴിഞ്ഞ് ഞാൻ ആ ശിലക്കു മുൻപിൽ ധ്യാനത്തിലിരുന്നു..
മുനിശാപമേറ്റു കരിങ്കല്ലായിതീർന്ന അഹല്യാരൂപത്തെ ആ ശിലയിൽ നിന്നും മോചിപ്പിക്കാൻ എന്റെ കരങ്ങളെ സഹായിക്കണമേയെന്ന് പതിവുപോലെ പ്രാർഥിച്ചു..
മനസ്സിൽ , പാതിയടഞ്ഞ മിഴികളുള്ള , കഴുത്തിൽ ചെമ്പകമാലയണിഞ്ഞ , വലംകൈയിൽ പൂപ്പാലികയേന്തിയ ഒരു രൂ പം തെളിഞ്ഞു തെളിഞ്ഞുവന്നു..
അങ്ങനെ ഞാൻ ശില്പനിർമ്മാണം ആരംഭിച്ചു ..
ഏതാനും ആഴചകൾക്കുള്ളിൽ തന്നെ കഠിനമായ ശിലയിൽ നിന്നും കോമളമായ ഒരു സ്ത്രീരൂപം ഉടലാർന്നു..
ആസമയം കൊണ്ട് മുൻപെങ്ങും അനുഭവപെടാത്ത ഒരു ആത്മബന്ധം എന്റെ സൃഷ്ടിയോട് എനിക്ക് അനുഭവപ്പെടാൻ തുടങ്ങിയിരുന്നു..
പകൽ കിടന്നുറങ്ങിയും രാത്രിയത്രയും നെയ്പന്തങളുടെ വെളിച്ചത്തിൽ ശില്പനിർമ്മാണത്തിലേർപെട്ടും ദിവസങ്ങൾ കടന്നുപോയി..
ഒടുവിൽ ആശില്പം പൂർത്തിയായി.
പറഞ്ഞുറപ്പിച്ചതിനെക്കാൾ വളരെ കൂടുതൽ പണവുമായിഅവർ എത്തി.
ചുരുക്കിപറഞ്ഞാൽ ഏകനായ ഒരു ശില്പിക്ക് ഒരായുസ്സ് സുഖമായി കഴിയാനുള്ളപണമുണ്ടായിരുന്നു.
ആ ശില്പം പ്രതീക്ഷിച്ചതിനേക്കാളൊക്കെ വളരെ മനോഹരമായിരിക്കുന്നുവെന്നും അതിന്റെ നിർമ്മാണം ആരംഭിച്ചതിൽ പിന്നെ ബിസിനസ്സിൽ തനിക്ക് ചില വൻപിച്ച ലാഭങ്ങളുണ്ടായെന്നും കടയുടമസ്ഥൻ മനസ്സു തുറന്നു..
പക്ഷെ എന്റെ മനസ്സ് തകരുന്നതു പോലെ എനിക്കു തോന്നി.
പിറ്റേന്നു തന്നെ ആ ശില്പം ടൌണിലേക്ക് മാറ്റുവാനാണ് തീരുമാനം…
നിർവചിക്കാനാവാത്ത ചില സങ്കടൾ എന്നെ അലട്ടി തുടങ്ങി..
ആഷാഢത്തിലെ ആകാ‍ശം പോലെ എന്റെ ആത്മാവിരുണ്ടു..
അത്തരം ദു:ഖങ്ങൾക്ക് ഒരു മരുന്നേ ഞാൻ കണ്ടുള്ളൂ.
ശുദ്ധമായ പനങ്കള്ള് വയറു നിറയെ കുടിച്ച് സുഖമായൊരുറക്കം..
അതല്ലാതെ അന്നുരാത്രി മറ്റൊന്നും കഴിച്ചതുമില്ല..
പാതിരാത്രിയെപ്പോഴൊ ഉറക്കമുണർന്നു .
ഒരു പ്രണയ സന്ദേശം പോലെ മുറിയിൽ ചെമ്പക പൂക്കളുടെ ഗന്ധം...
എവിടെനിന്നോ കാൽ തളകളുടെ ശിഞ്ജിതം.. ആരോ എന്റെ സർഗ്ഗവേദിയിലേക്കെന്നെ ക്ഷണിക്കുന്നു. ഞാൻ മട്ടുപാവിലേക്ക് നടന്നു.
അവിടെ പിൻ നിലാവിന്റെ ചന്ദനത്തളിരാടചാർത്തി , മാറിൽ അപ്പോൾ വിടർന്ന ചെമ്പക പൂമാലയുമണിഞ്ഞ് നൃത്തലോലയായൊരു അപ്സരസ്സിനെ പോലെ അവൾ നിൽക്കുകയാണ് ..
ആ മാറിടങ്ങൾ ഉയർന്നു താഴുന്നു. നിഗൂഢതയ്ക്ക് മറയിടുന്ന അരഞ്ഞാൺ മണികൾ മിന്നിത്തിളങ്ങുന്നു.
മിഴികളിൽ നിന്ന് പ്രണയാർദ്രമായൊരു നോട്ടം പറന്നു വന്ന് എന്നെ പുണരുകയാണ്...
നേർത്തൊരാഘാതത്തിൽ എന്റെ അംഗവസ്ത്രങൾ ഊർന്നു , കാലുകളിടറി..
ഞാൻ മട്ടുപാവിൽ മലർന്നുവീണു..കുറച്ചു നേരെത്തേക്കെങ്കിലും എന്റെ ബോധം മറഞ്ഞിരിക്കണം..
ഓർമ്മവരുമ്പോൾ എന്റെ ദൃഷ്ടിപഥത്തിൽ പൂർവ്വാകാശത്തെ അളന്നു കൊണ്ട് ഒരു ഗോപുരം കാണുമാറായി..അതിന്റെ മാർബിൾ മകുടത്തിൽ ഹിമകണങ്ങൾ തിളങ്ങുന്നു . വിസ്മയകരമായ ആ കാഴ്ചയെമറച്ചു കൊണ്ട് അവളുടെ ലാവണ്യരൂപം എന്റെ ദേഹത്തേക്ക് ചാഞ്ഞു..
‘നമുക്കു യാത്രപോകാം” അവൾമൊഴിഞ്ഞു.
അടുത്ത നിമിഷം ചിറകാർന്ന സവാരി കുതിരയായി ഞാൻ അനന്തതയിലേക്ക് കുതിച്ചു പൊന്തി..
അനുഭൂതികളുടെ നീല നീലമായ ചക്രവാളങ്ങളെ വലം വച്ച് കൊണ്ട് ഞങ്ങൾ പറന്നു...ഉറക്കമുണരുമ്പോൾ മട്ടു പാവു ശൂന്യമാണ്. ശില്പിയെ ഉണർത്താതെ തന്നെ ശില്പം അവർ കൊണ്ടുപോയ്കഴിഞ്ഞിരുന്നു.
കഴിഞ്ഞതെല്ലാം ഒരു സ്വപ്നമായിരുന്നെന്ന് ഞാൻ വിശ്വസിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു.
പക്ഷെ എന്റെ ശരീരത്തിലെവിടെയോ ഒരു നീറ്റൽ ഉണർന്നു.
അതു ശരീരത്തിൽ നിന്നും ആത്മാവിലേക്ക് കത്തിപടർന്നു..അപ്പോൾ ഞാൻ ഒരു കാഴച കാണുകയാണ്.!!
വാടിയ പനിനീർ ദളങ്ങൾ പോലെ നിലത്തു ചിതറികിടക്കുന്ന...” പറഞ്ഞുവന്നതു മുഴുവനാക്കാതെ അയ്യാൾ അഗാധമായ മൌനത്തിലാണ്ടു.
“ ആദ്യസംഗമത്തിന്റെ ഓർമ്മകുറിപ്പ്.. ഒരു ബലിയുടെ കുങ്കുമ പൂക്കൾ .”
അയാളുടെ മൌനത്തെ ജീവൻ മനസ്സിൽ പൂരിപ്പിച്ചു . പിന്നെ സ്ക്രീൻ കൊണ്ട് മറച്ച എക്സാമിനേഷൻ ടേബിളിൽ കിടത്തി അയ്യാളെ വിശദമായി പരിശോധിച്ചു .അതിനു ശേഷം , ഗ്ലൌസ് മാറ്റുമ്പോൾ അയ്യാളെ ആശ്വസിപ്പിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു:
“ കാര്യമായ പ്രശ്നങ്ങൾ ഒന്നും തന്നെയില്ല . ഇതിനു മരുന്നിന്റെ ആവശ്യവുമില്ല.
പക്ഷെ മനസ്സിനു ക്ഷതമേറ്റിരിക്കുന്നു. ചെറിയ ഒരു‘ ഗ്രീഫ് റിയാക്ഷൻ’. അതു ചികിത്സിക്കേണ്ടിയിരിക്കുന്നു”.
ജീവൻ തന്റെ പ്രിസ്ക്രിപ്ഷൻ പാഡിൽ നിന്നുംഒരു താളു വലിച്ചു കീറി. അതിൽ അഷ്ടാംഗ ഹൃദയത്തിൽ നിന്നുള്ള രണ്ടു ശ്ലോകങൾ മനോഹരമായ കൈപ്പടയിൽ കുറിക്കുവാൻ തുടങ്ങി.
പിന്നെ പറഞ്ഞു:
“ ഈ ശ്ലോകങൾ കാലത്തും വൈകീട്ടും രണ്ടുതവണ ഏകാന്തതയിലിരുന്നു ചൊല്ലുക.. അതിന്റെ അർഥം മനനം ചെയ്യുക..”.
ഇതിൽ കൂടുതൽ ചികിത്സയൊന്നും ആവശ്യമില്ല...”
